Το έθιμο του Λαζάρου
Το "Λαζαροσάββατο", το Σάββατο δηλαδή πριν από τη Μεγάλη Βδομάδα,ο λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την "Έγερση" του φίλου του Χριστού,του "αγέλαστου" Λάζαρου.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο,αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.
Λαζαρούδια Λαζαράκια Λαζάρηδες
Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους
"λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή και "λαζαράκια".
Στα "λαζαράκια" έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο
Λάζαρος στις εικόνες.
Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο
γαρίφαλα.
Έτσι κι εμείς ζυμώσαμε ? η ιδέα της κυρίας Ερατώς Παλαιολόγου, της γυμνάστριάς μας - μαζί με τους συμμαθητές μας του 10ου Ειδικού Σχολείου, τα δικά μας Λαζαράκια αλλά και πασχαλινά κουλουράκια. Ο Φούρνος της Γειτονιάς μας, προσφέρθηκε να μας τα ψήσει και να το αποτέλεσμα.
Τα παιδιά γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα "λαζαρικά", για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους.
Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα- μοιρολόγια, που έχει συνθέσει ο ελληνικός λαός για τη μέρα αυτή, στηριζόμενος στην αφήγηση του Ευαγγελίου και οι νοικοκυρές τούς έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν.
Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν:
"Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τ' αγίου Λαζάρου!"
Τα κάλαντα- μοιρολόγια, τα Λαζαρικά δε διαφέρουν πολύ από περιοχή σε περιοχή. Τα Λαζαρικά που τραγουδήσαμε όλοι μαζί , μας τα δίδαξε η κυρία Χρυσάνθη Ζεπάτου, η μουσικός μας.
Ήρθεν ο Λάζαρος - Λάζαρέ μου, ίντα είδες
ήρθαν τα Βάγια εις τον Άδη που επήγες;
ήρθε κι η Κυριακή -Είδα πόνους, είδα τρόμους
που τρων τα ψάρια. είδα βάσανα και πόνους.
Βάγια Βάγια των Βαγιών Δώστε μου λίγο νεράκι
τρώνε ψάρι και κολιό να ξεπλύνω το φαρμάκι
και την άλλη Κυριακή της καρδιάς και των χειλέων
τρων το κόκκινο αυγό. και μη με ρωτάτε πλέον.
Εις την πόλη Βηθανία Το αυγουλάκι στο καλαθάκι
κλαίει η Μάρθα και η Μαρία και το φραγκάκι μες στο τσεπάκι.
Μάρθα κλαίει τον αδερφό της και του χρόνου και να ζείτε
τον γλυκό τον καρδιακό της. την Ανάσταση να δείτε.
