6^ος Διαγωνισμός Φιλαναγνωσίας

  Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση της Άλκης Ζέη (1923),θα πραγματοποιηθεί ο 6^ος Διαγωνισμός Φιλαναγνωσίας της Σχολικής μας Βιβλιοθήκης. Οι μαθητές καλούνται να μελετήσουν βιβλία  της και  να εκφράσουν γραπτά τις σκέψεις τους .Αυτός είναι ο τρόπος να διαφυλάξουμε ζωντανό το τεράστιο αυτό έργο που άφησε ως παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές αναγνωστών.

  Δηλώσεις συμμετοχής μπορούν να παραλαμβάνουν οι μαθητές και οι μαθήτριες από την υπεύθυνη εκπαιδευτικό της Σχολικής Βιβλιοθήκης κ. Σοφία Σιμιτζόγλου.

Οι νικητές θα πάρουν έπαινο που θα τον συνοδεύει και μια μικρή έκπληξη!! Όλα τα παιδιά θα πάρουν αναμνηστικό δίπλωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό φιλαναγνωσίας.

Ποιοι παίρνουν μέρος:

• Οι μαθητές και μαθήτριες των τάξεων Δ΄-Ε΄-ΣΤ΄ των 1ου 12/Θ, 3/Θ και 1/Θ Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων Πανεπιστημίου Αθηνών (ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ)
• Το πρόγραμμα δεν περιορίζεται μόνο στην ανάγνωση, αλλά δίνει αφορμή στον εκπαιδευτικό να εργαστεί διαθεματικά με το τμήμα του, να ερευνήσουν, να ανταλλάξουν σκέψεις και προβληματισμούς, ώστε οι μαθητές να γίνουν ενεργοί αναγνώστες.
• Κάθε παιδί που θα αποφασίσει να συμμετάσχει στο διαγωνισμό θα πρέπει να διαβάσει 2 βιβλία από αυτά που έχουν οριστεί για την τάξη που φοιτά.

Τρόπος διεξαγωγής του Διαγωνισμού

~Η διάρκεια του διαγωνισμού θα είναι μιάμιση  ώρα

~Οι μαθητές/τριες θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν μαζί τους και να συμβουλεύονται τα βιβλία τους κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού.

~Οι μαθητές/τριες θα κληθούν να απαντήσουν γραπτά σε ερωτήσεις σχετικές με τα βιβλία που διάβασαν. Οι ερωτήσεις αποβλέπουν στην κατανόηση του περιεχομένου των βιβλίων, αλλά και στη δυνατότητα της δημιουργικής έκφρασης μέσα από ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου.

~O διαγωνισμός θα ξεκινήσει στις 1.30 μ.μ. και θα ολοκληρωθεί στις 3.00 μ.μ..

Ημερομηνία διεξαγωγής : Τρίτη 16 Μαϊου 2023

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

Δ τάξη:

Ο Θείος Πλάτων

        Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Και μάλιστα μιλάει. Μόνο όμως με τον Γιάννη και την Ειρήνη ή αλλιώς τον Βάνια και την Ίρα, δυο αδέλφια που ζουν με τους γονείς τους εξόριστοι στη Μόσχα. Ένα πάνινο γαϊδουράκι, δώρο του θείου Πλάτωνα από την Ελλάδα, με ένα φερμουάρ στο στήθος που κρύβει μέσα μια κόκκινη καραμέλα, τη καρδιά του, γίνεται ο αχώριστος φίλος των παιδιών στον οποίο λένε όλα τα μυστικά και τις σκέψεις τους. Με αρχηγό την πανέξυπνη και σοφή Ίρα καταστρώνουν ένα μεγάλο σχέδιο. Στην πορεία όμως θα αλλάξουν γνώμη...

Η Αλίκη στη χώρα των μαρμάρων

 Τότε ήρθαν και κάθισαν στο κρεβάτι της ο γάτος, παρέα με τον Βλαντιμίρ, τον μπλε γάτο της κυρίας Όλγας, ο Μεγάλος Άσπρος Κούνελος κι ο Λαπίθης με το κεφάλι του στους ώμους. Ένας ψίθυρος έφτασε στ' αυτιά της, κι ύστερα ακούστηκε ξεκάθαρη μια γλυκιά φωνή. Ήτανε η άλλη Αλίκη, από τη Χώρα των Θαυμάτων. Στεκόταν στο κάτω μέρος του κρεβατιού, με το δικό της το βιβλίο ανοιχτό, και διάβαζε:
"Αλίκη, πάρε μια ιστορία παιδική
και μ' απαλό χεράκι
άσ' την εκεί που δένουν των παιδιών τα όνειρα,
στο μυστικό της μνήμης δεματάκι."

Ε τάξη

Το καπλάνι της βιτρίνας

"ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ; είναι η συνθηματική ερώτηση που ανταλλάσσουν μεταξύ τους η Μέλια και η Μυρτώ λίγο πριν κοιμηθούν. Δυο μικρές αδερφές που ζουν σ' ένα νησί του Αιγαίου το 1936 ακούνε τον παππού τους να τους μιλάει ώρες ατέλειωτες για τους "αρχαίους" του, ανυπομονούν να ανταμώσουν με τους φίλους και τις φίλες τους από τα τσαρδάκια σαν έρχεται το καλοκαίρι, μα πάνω απ' όλα τρελαίνονται με τις μαγικές ιστορίες του καπλανιού που τους διηγείται ο ξάδερφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα.
Το καπλάνι -όπως το λένε στο νησί-, ένας βαλσαμωμένος τίγρης, που βρίσκεται κλειδωμένο μέσα στη βιτρίνα της μεγάλης σάλας του σπιτιού, πότε κοιτάει με το γαλάζιο και πότε με το μαύρο του μάτι, ανάλογα με τη διάθεσή του.
Τι συμβαίνει μια ζεστή μέρα του Αυγούστου που αναστατώνει τη ζωή των κοριτσιών και των δικών τους; Ποιος θέλει να βλάψει το καπλάνι;"
Το καπλάνι της βιτρίνας είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό και περιγράφει τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο. Πώς να μην έχει αναφορές στη δικτατορία του Μεταξά το 1936, που εισέβαλε στη ζωή μας και μπλέχτηκε με τα παιχνίδια μας. Το μυθιστόρημα αυτό, παρόλο που ήτανε το πρώτο μου, δεν με δυσκόλεψε πολύ. Ούτε το κύριο μέλημά μου ήτανε να μιλήσω στα παιδιά για τη δικτατορία. Αυτά που έγραφα ήτανε ιστορίες που διηγιόμουν κάθε βράδυ στα παιδιά μου πριν κοιμηθούν, για την αδελφή μου και για μένα, για τον παππού μας και γενικά για τα παιδικά μας χρόνια στη Σάμο. Τους μιλούσα με πολύ χιούμορ για τα κατορθώματά μας, τους φίλους μας και τα παιχνίδια μας κι όσο για τη δικτατορία ξεπήδησε από μόνη της.

Ο νυχτερινός περίπατος της γιαγιάς

"Ξημέρωσε για τα καλά.
Στο σαλόνι η πόρτα έχει κλείσει.
Το φως έχει σβήσει.
Πάνω στην πολυθρόνα είναι αφημένο το βιβλίο της γιαγιάς.
Η μελαγχολία του σκαντζόχοιρου".
Ένας μαγικός περίπατος που κλείνει τον μεγάλο κύκλο μιας γεμάτης ζωής.

ΣΤ τάξη

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

 27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: "Σήκω... έγινε πόλεμος.Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο - μια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, Με οδηγό τους αγαπημένους του ήρωες από την ελληνική ιστορία και την εφηβεία προ των πυλών ο Πέτρος, με την αδελφή του και τους φίλους του, δε διστάζει να πάρει μέρος στην Αντίσταση, έχοντας πάντα για σύνθημα ένα τραγούδι: "Πάντα μπροστά μας, για μια καινούρια ζωή"... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Διαβάστε τον Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου της Άλκης Ζέη για πολλούς λόγους αλλά έστω και μόνο για να θαυμάσετε το θάρρος και την επινοητικότητα του Πέτρου, του μικρού αυτού αντιστασιακού που έκανε τη ζωή δύσκολη στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές". (The New York Times Book Review)

 Ένα παιδί από το πουθενά

«Με λένε Ίκαρο Λαμπρίδη και μένω στο Παγκράτι στην οδό Δικαιάρχου με την οικογένειά μου. Η οικογένειά μου είναι η θεία μου, η Ελένη-Ιοκάστη Καποδίστρια, το Αγόρι κι εγώ. Είμαι δέκα χρονών. Την ιστορία της οικογένειάς μου τη μαθαίνω κάθε Πέμπτη, όταν έρχονται οι φίλες της Ελένης-Ιοκάστης να παίξουν μπιρίμπα. Κάθονται στο καθιστικό γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι και παίζουν μιλώντας ασταμάτητα. Ακούω τη θεία μου να λέει στις φίλες της: «Από πού βρέθηκαν αυτά τα ξανθά μαλλιά; Κανείς στο σόι μας δεν είχε. Θαρρείς και αυτό το παιδί ήρθε από το πουθενά».

Η Άλκη Ζέη γράφει με τη φωνή ενός παιδιού και αφηγείται την περιπέτεια του να μεγαλώνεις σήμερα. Μπορεί η λύση που αναζητά ο μικρός της ήρωας να κρύβεται στα απλούστερα πράγματα; Μπορεί ο κόσμος να εξημερωθεί; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

• Επόμενο >